Nog wat foto's

Als je op deze link klikt, kom je uit bij foto's van onze groep genomen door 2 van onze medereizigers. Op onderstaande foto kun je zien hoe we in ons Backwater paradijs van het ene eilandje naar het andere eilandje werden vervoerd!

15 minutes of fame

Hier dan eindelijk het bewijs dat Marina écht in de krant heeft gestaan! De kwaliteit van deze foto verschilt overigens niet veel van de kwaliteit van de daadwerkelijke krant en het onderschrift kan niet veel meer bevatten dan dat het wereldtoerisme dag was in Tanjore, maar goed, dat doet er niet toe: Marina heeft in een Indiase krant gestaan!!

My friends from Holland

Een van de vele leuke aspecten van deze vakantie was dat wij ons regelmatig in plaatsen bevonden waar de gegoede Indiërs ook op weekendtripjes en vakantie naartoe gaan. En die Indiërs spelen net als wij ook toerist en vinden het ook leuk om mensen op de foto te nemen. En dan is er niks leukers dan een foto te nemen van je gezin met een stel van die raar geklede blanke toeristen erop, niet waar?

Hieronder een foto van ons bij een waterval bij Kodaikanal, waar we met één familie in ontelbaar verschillende samenstellingen zijn gefotografeerd...


(foto genomen door Leo uit onze groep)

Ghajini

Hierbij een link naar de website van de film die wij gezien hebben in India (sterk geïnspireerd door, zeg maar gerust een kopie van, Memento alleen met een ander einde).

Filmmuziek kun je hier beluisteren.

Hotels

Gewoon "voor de leuk" (en tijdens het draaien van de zoveelste was) ben ik onze hotels op internet op gaan zoeken. We hebben alles meegemaakt van compleet sfeerloos en vervallen tot zo-luxe-dat-ze-uit-gekheid-zelfs-een-Rubik's-Cube-in-de-badkamers-plaatsten...

Hotel Vijay Park in Chennai - was maar voor de eerste nacht; prima hotelletje en heeft verder weinig indruk gemaakt omdat we er echt alleen maar geslapen hebben.

Ashok Hotel in Pondicherry - de website doet geen recht aan het ontspannen-aan-het-strand karakter van dit hotel. Enig minpuntje was dat er de nacht van de stortregens continu door de bewaking gefloten werd om daklozen te weren die beschutting in de hoteltuin zochten.

Hotel Parisutham in Thanjore - het meest luxe hotel van onze vakantie. Was even wennen want dit hotel had net zo goed in Europa kunnen staan en dat verwacht je ook niet tijdens een 'avontuurlijke' reis naar Zuid India. Daarna vooral genoten van het zwembad (met vriendelijke werkster die de hele dag de tegels mocht schrobben) en de Kubus op het toilet. We hebben als groep nog overwogen om alle stickertjes eraf te halen en bijv. alle blauwe in één kamer te doen, de rode in een andere enz....

Jenny's Residency in Trichy - van het ene uiterste naar het andere; in dit hotel bladderden de muren naar beneden en kwamen de schimmelplekken van het plafond in de badkamer op je af. Gelukkig hebben we er maar één nacht geslapen!

Kodai Resort in Kodaikanal - onze bergchaletjes met extra dekens in de kast die erg nodig waren omdat het best fris was. Je kon er ook kruiken krijgen bij de receptie. Kruiken in Zuid India ja.

Michael's Inn, Periyar natuurreservaat - ach, het was een hotel en het had bedden. Meer heb je ook niet nodig. Waar ze dat vandaan halen op hun site over een 'ambience like windsong' weet ik niet. Mochten we ooit naar dit plaatsje terug gaan, dan willen wij logeren in het prachtige hotelletje dat om de hoek lag en waar de charmante Jude werkt - de enige man die keurig en foutloos Engels spreekt in heel India.

Sealord Hotel in Ernakulam/Cochin - lag aan een drukke weg en had een ongelooflijk trage lift, maar dat werd gecompenseerd door een sfeervol rooftop restaurant en vriendelijk personeel.

Coir Village Lake Resort in de Backwaters - ons paradijsje. Nog meer mooie foto's zijn hier te vinden. 'Coir' is overigens het sisal-achtige touw van kokoshaar dat ze in het naburige dorpje spinnen.

Sagara Beach Resort in Kovalam - prima hotel maar met de meest irritante eigenaar. Zelfs als je ontbijt bestelde probeerde hij je nog iets extra's aan te smeren en je geld af te troggelen. Bijzonder vervelend mannetje. En hij begreep maar niet waarom niemand van onze groep er dineerde.

Hotel Supreme in Madurai - zonder Diana Ross maar met rooftop restaurant en uitzicht over de verlichte Meenakshi tempel. Hier hebben we ook 's avonds een 'family dosa' gegeten, een dun soort kaasflensje dat je in curry prutjes doopt en de onze was dus groot genoeg om er met z'n vieren van te eten.

Mamalla Bhavan, Mamallapurma - niet bijzonder, maar goed genoeg voor de laatste dagen en lekker centraal gelegen mét zwembad!

foto's deel 4

Traditionele houseboats in de Backwaters. Vroeger woonden hier mensen op, nu zijn het vooral luxe toeristenbootjes en huwelijksreisbootjes geworden.


Ons paradijsje in de Backwaters. Links zie je nog net de veranda's van onze 5 bungalow hutjes (aan de achterkant van het eilandje waren nog eens 5 hutjes); aan de overkant van het riviertje zie je het begin van de hotel "lobby" (niet zichtbaar, maar daarnaast lag het restaurantje). Een kano bracht ons van de ene naar de andere kant. 's Ochtends bestelden we heel decadent ontbijt via de roomservice en zagen we 10 minuten na ons belletje obers met keurige zwarte pantalons en witte overhemden de dienbladen hoog boven hun schouders tillen, voorzichtig op de kano stappen en gracieus naar de overkant glijden. Zonder twijfel het meest bijzondere ontbijt van de hele vakantie!


Een vissershaventje nabij Kovalam met in de verte een moskee. Aan de andere kant van deze baai staat een katholieke kerk en het trieste verhaal is dat het vissersdorpje tussen beide religies in tweeën wordt gescheurd met elk jaar wel een aantal doden.


Slaap kindje slaap....
Het beeld van de god Shiva wordt in een draagstoel vervoerd naar zijn echtgenote Parvati/Meenakshi in de Meenakshi tempel van Madurai. De priester in het oranje wuift met een borstel de vliegen weg; aan de andere kant van de draagstoel stond een mannetje met een waaier koelte toe te wuiven. De processie werd verder begeleid door muzikanten. Kort na dit moment ontvangt Shiva nog een bedtime snack bestaande uit rijst en een banaan.



Uitzicht op het strand van Mamallapuram, de laatste bestemming van onze vakantie. Een leuk, sfeervol strand/vissersdorpje dat helaas wel getroffen is door de tsunami, zoals het grootste deel van de kust van Tamil Nadu. Indrukwekkend hoe men ermee omgaat en het leven weer oppakt.

foto's deel 3

Groepsfoto:
staand van links naar rechts: Gerard, Frank, onze bijrijder, Marina, Leontine, de chauffeur, Kim
zittend: Charles, Koos, Manon, Marjolein, Leo
midden voor: Bas


Uit de serie Klokhuis momenten: "hoe worden bakstenen gemaakt". Men neme een speciaal soort grond en mengt dat met wat water; met een malletje worden 4 bakstenen per keer gevormd om in de zon op te drogen (per dag werden hier 1500 bakstenen gemaakt); ondertussen stempelt iemand het bedrijfslogo op de stenen; daarna worden de stenen op elkaar gestapeld om nog ongeveer 3 dagen in de zon verder te drogen; tot slot wordt een soort piramide gevormd bestaande uit een stapeltje brandhout, daaromheen een serie bakstenen, nog meer hout, daarna weer een ring stenen enz. eindigend met een rij stenen die met klei worden gedicht. Op deze manier ontstaat een oventje waarin de bakstenen afgebakken worden. De oven wordt vervolgens weer afgebroken om de bakstenen eruit te halen en daarna begint alles weer opnieuw. Simpel toch?!


Een theeplantage in Kerala (de theesoort hier heet Orange Pekoe)


Een Kathakali danser - de traditionele dans/theatervorm van de deelstaat Kerala. Het is in feite een soort mime spelen met muzikale en vocale begeleiding, waarbij de dansers behoorlijk intricate oog-, gelaats-, hand- en voetbewegingen combineren om woorden uit te beelden.


Chinese visnetten aan de kust van Fort Cochin. De visnetten worden bij hoog water om de 5-10 minuten naar beneden gelaten en dan weer omhoog geheisd, waarbij in het midden gedeelte van het net hopelijk vissen zijn gevangen. Er zijn minimaal 4 mannen per net nodig om de constructie op en neer te laten.

foto's deel 2

De beruchte dansavond in Tanjore waar wij als 'foreign dignitaries' welkom werden geheten. Marjolein ontvangt hier een jasmijnkrans van de plaatselijke senior official huppeldepup van toerisme. Op de achtergrond 2 van de ongeveer 5 persfotografen. Twee dagen later verscheen een foto van 4 van onze groepsleden (inclusief Marina!!) in het plaatselijke sufferdje. Een zeer bijzondere ervaring...


En laten we niet vergeten dat het hier uiteindelijk om ging: een voorstelling van klassieke Tamil dansen.


Ergens onderweg gestopt bij een erg leuk en erg druk bezocht geitenmarktje. Nee, niks gekocht.


De Srirangam tempel net buiten Trichy. Een indrukwekkend groot complex van 7 "ringen", waarvan wij alleen de buitenste 3 mochten bezoeken (de binnenringen met o.a. het sancta sanctorum zijn alleen toegankelijk voor hindoes). Naast plaats van religieuze handelingen is een groot tempelcomplex zoals deze ook een ontmoetingsplek, een winkelcomplex (met vooral tempelprullaria zoals bloemen, kaarsen, beelden, maar ook armbanden en speelgoed) en nog veel meer. De Srirangam tempel staat op de Unesco werelderfgoed lijst.


Ook ergens onderweg - gestopt bij een kleuterschooltje, waar zich eerst 10 leerlingen bevonden en opeens uit alle hoeken en gaten tientallen oudere kinderen bijkwamen die vakantie hadden.

foto's!!!

Is dit snel of is dit snel? Onze eigen foto's moeten nog ontwikkeld worden, maar Bas, een van onze mede-reizigers, was zo aardig om alvast op de laatste dag van de vakantie aan iedereen een schijfje met een selectie van zijn digitale foto's te geven. Hierbij dus alvast een paar momenten uit de vakantie:
(als je op de foto's zelf klikt krijg je een grotere versie te zien)


Charles geeft 'klassikaal' uitleg over de reis... gelukkig begreep hij de wens van de groep om vooral ook zelf op "ontdekkingsreis" te gaan en vanaf dat moment verliep alles erg soepel.


Een tempelolifant aan het werk. Alle grote tempels in Zuid India hebben een of meerdere van dit soort olifanten die de hele dag mensen met hun slurf zegenen. Zou Slurf-RSI bestaan...?



Cynisch maar waar: het is blijkbaar goedkoper om een groep dames het gras handmatig te laten maaien en het onkruid te wieden dan een grasmaaimachine aanschaffen. Bovendien, als dit werk door een machine werd vervangen, zou het mannenwerk worden en zijn deze dames hun baan kwijt.



De thali, een typisch Zuid Indiase lunchmaaltijd bestaande uit rijst, een aantal (lekkere) "prutjes" en nog wat sausjes. Dit is een vrij luxe variant met metalen schaaltjes, meestal aten we rechtstreeks van een bananenblad waar al het eten op opgeschept werd. Het eten met onze handen (dus zonder bestek) bleef een hele kunst. Op deze foto staan verder 2 mede-reizigers, Leontine en Bas.

Namasté - welkom!

Zie deze pagina als een virtuele springplank naar alles wat op enige wijze verband houdt met India of onze eerdere vakanties.

Hieronder vindt je wat achtergrondinformatie en plaatjes over de deelstaten Kerala en Tamil Nadu die wij in deze vakantie zullen bezoeken. Hélemaal onderaan staat een plattegrondje zodat je kunt zien waar die twee deelstaten liggen.

En verder... wees avontuurlijk, klik op de links (in de kolom rechts, of in de tekst hieronder) en wie weet waar je terecht komt! (inentingen, malariapillen en visa zijn niet nodig...)

Net als ABBA

Ik kan het niet laten om deze anecdote hier te vermelden...

Het komt geregeld voor dat mensen die zelf niet in India zijn geweest vragen wat daar in godsnaam nou zo leuk aan is: al die armoede, troep, viezigheid en primitieve omstandigheden. Met dat laatste valt het overigens reuze mee en eerlijk gezegd zijn onze ervaringen van 2 keer Noord India dat je elk negatief oordeel gelijk bij moet stellen met een positieve tegenhanger. Voor elke situatie van schrijnende armoede die je tegenkomt, is een voorbeeld van intense tevredenheid en geluk; paleisjes of schitterende tempels staan naast bouwvallen, naast stank is er ook de doordringende geur van kruiden en ga zo maar door. Het kan een intense ervaring zijn, maar bijzonder is het zeker, vooral ook het contact met de mensen.


Zo ongeveer precies dit betoog hield ik afgelopen vrijdag op een terrasje in het Vondelpark, toen een vriendin en ik in gesprek raakten met 2 mij onbekende mannen (nou ja, gesprek, één van de twee was onafgebroken aan het woord...). Bleek later dat we een uur een privé cabaret voorstelling hadden gekregen van Hans Teeuwen en een van de Vliegende Panters, maar wist ik veel, ik kijk weinig NLse TV en bezoek bijna nooit het theater. Er zijn maar weinig "bekende Nederlanders" die ik ook ken (ik hoop dat hun ego's daartegen bestand zijn, ha ha).

Maar goed, op de vraag wat nou zo leuk is aan India dus het bovenstaande in iets kortere variant verteld en geëindigd met de opmerking dat India een land is wat je of werkelijk schitterend vindt, of je vindt het te erg voor woorden.

Stilte.

"Zoiets als ABBA dus, zeg maar?"

En treffender kan de vergelijking eigenlijk niet! Op naar ABBA dus...